Dag 8 inmiddels alweer. Time flies when you're having fun. Gisteravond goed geamuseerd met de locals in Page. Vandaag zijn we alweer vroeg uit de veren om een frisse duik te nemen in het nabij gelegen Lake Powell. Na een stevig ontbijt bij Subway, een korte stop bij de immense Glen Canyon Dam rijden we richting Wahweap Marina en dompelen even in het azuurblauwe meer. We pikken nog een paar zonnestralen mee en rijden vervolgens verder het Navajo-indianengebied in. Na een uurtje of drie rijden arriveren we op de meest oostelijke plaats van onze roadtrip: Monument Valley.

Deze vallei is al tientallen jaren bekend, omdat het regelmatig als decor gebruikt werd in verschillende grote westernfilms. Ook de rit hiernaartoe is weer prachtig. Het landschap van Utah heeft iets mysterieus over zich. En zo voelt het ook als we door het stadje Kayenta het indianenreservaat Monument Valley inrijden. De reusachtige rotsformaties, waaronder de Mittens zijn prachtig. Ik voel me nu echt in het wilde westen. Met onze auto rijden we over de onverharde en bijna onberijdbare wegen tussen de verschillende rotsen in. Het 'gesjtoek' en gehobbel zorgt ervoor dat de auto constant heen en weer rammelt en de auto met de minuut smeriger wordt van het stof en het zand. Tijdens de rit kijken we onze ogen uit. Zelfs als we weer richting Arizona rijden, zijn we nog steeds onder de indruk.

Eenmaal in Flagstaff aangekomen, een stad dat op een uur ten zuiden van de Grand Canyon ligt, staan we alweer open voor iets nieuws. Hier schijnt namelijk een Tinder Bar te liggen. Snel met z'n allen dus op Tinder op zoek naar chatpartners die ons meer kunnen vertellen over het nachtleven in Flagstaff en met name deze bar. Het is zaterdagavond, dus er moet vast en zeker highlife zijn hier. Helaas zijn de locals minder enthousiast en wordt ons unaniem Irish Pub Collins aangeraden. Als we hier omstreeks 21.00 uur, na een pittige regen- en onweersbui, aankomen is het druk. Mensen zitten aan een tafeltje of drinken een biertje aan de bar. Vanaf 22.00 uur worden de tafels opgeruimd en installeert de dj zijn apparatuur.
Als een paar minuten later de bar vol stroomt en alle lichten uitgaan, gaat het feest los.
Eerste woorden uit de boxen: Wiggle, Wiggle, Wiggle en de tent staat meteen op zijn kop.Met name een stelletje meiden dat met een vrijgezellenfeest los gaat op de muziek trekt veel bekijks. Als de dj deze plaat volgt met 'Teach Me How To Dougie' is al snel duidelijk wat dit voor avond gaat worden. Niks Ierse volksdans. Alleen maar schuren. We duiken de dansvloer op en de locals lijken het leuk te vinden dat vier toeristen zo enthousiast mee doen met hen. Blijkbaar niks gewend, haha. We raken tussen het dansen door met veel mensen aan de praat, waaronder met twee Nederlandse gasten, die als piloot werkzaam zijn in Phoenix.

Uiteindelijk loopt de zaak geleidelijk leeg en volgen wij als makke lammetjes naar Dorados, een Mexicaans getint tentje even verderop. Je raadt het al... Nog betere muziek dan in de vorige kroeg! Net als thuis, in Vegas én in Page sluiten we ook hier de tent en nemen een taxi naar ons hotel. Nick heeft nog honger en besluit om half 3 's nachts een kilometer naar de McDonalds te wandelen en ons wat mee te nemen. Prima Nico, go your gang.