Dag 1: Düsseldorf - San Francisco

Op zaterdag zouden Nick, René, Olaf en ik beginnen aan een onvergetelijke rondreis door het westen van de Verenigde Staten. Vanuit Düsseldorf namen we vlucht 241 (American Airlines) via Chicago naar San Francisco. De vlucht stond om 9.45 uur gepland, maar door technische problemen met de airconditioning gingen we pas om 10.45 uur de lucht in. Het vliegtuig was oud, waardoor we geen beschikking hadden over een eigen tv, laat staan over voldoende beenruimte. De service maakte overigens een hoop goed. Na een aantal slaaptabletten konden Nick en ik welgeteld een heel uur slapen. De overige 8 uur naar Chicago moesten we maar uitzitten. Gelukkig vloog de tijd enigzins om met het zien van Lone Survivor - hele goede film overigens - en een paar potjes toepen, dat financieel slecht uitpakte voor Cilly en Enny.

Ondanks het uur vertraging kwamen wij om 12.15 uur plaatselijke tijd aan in Chicago. Ruim twee uur de tijd voor de overstap naar San Francisco, maar door het lange wachten bij de douanes en een aantal toiletbezoekjes werden we om 14.20 - vijf minuten voor vertrek - omgeroepen bij de gate. In het vliegtuig naar San Francisco hadden we WI-FI en een stroomaansluiting aan boord, waardoor Olaf natuurlijk in de zevende hemel was.

Bij aankomst in San Francisco reden we direct met de BART - de metro van San Francisco - naar Hertz, waar we onze huurauto konden ophalen. Een aangename verrassing, want de auto is top. Voldoende bagageruimte, leren bekleding, airco, een navigatiesysteem en een open dakje. Het is allemaal aanwezig.

Onderweg naar het hotel kwamen we voor de brug naar Oakland al in een file te staan, maar met een prachtig zicht op de skyline van San Francisco en het baseball stadion was dat geen straf. Na een uur zoeken kwamen we aan bij motel Imperial Inn Oakland. Bij het inchecken werden we geholpen door een vriendelijke man van Indiase afkomst, waardoor de eeste Bolllllywood-grapjes al gemaakt werden. De kamers zagen prima uit met twee queensize bedden en een grote plasma tv. Enige nadeel waren de ijskoude douches.

Met een hongerige maag reden we vlug naar de Fisherman's Wharf in San Francisco waar we door het enorm commerciele, maar gezellige straatje bij Pier 39 liepen en hier ook een restaurantje naar binnen liepen. De prijs was goekoop, zo ook de smaak van het eten. Maar ach... "Als je honger hebt, smaakt alles", zo oordeelde Nick. Uiteindelijk besloten we vroeg naar bed te gaan om zondag topfit aan een dagje cityseeing te beginnen.